อวรุทธ์, อวรุทธก หมายถึง [อะวะรุด, อะวะรุดทะกะ] ว. ถูกขับไล่. (ป., ส.).
[อะวะรุด, อะวะรุดทะกะ] ว. ถูกขับไล่. (ป., ส.).
[อวน] ก. ฟุ้งด้วยกลิ่นหอม, มักใช้เข้าคู่กับคํา อบ เป็น อบอวล.(ข. ว่า เต็ม, แน่น, อึดอัด).
[อะวะ] ก. จบ, สิ้นสุด. น. การสิ้นสุด, ที่สุด. (ป., ส.).
น. การลัก, การขโมย. (ป., ส.).
ดู อวยวะ.
[อะวัดสะดา] น. ฐานะ, ความเป็นอยู่; เวลา, สมัย. (ส. อวสฺถา;ป. อวตฺถา).
น. ทิศใต้. (ป.).